Gubię się w Internecie

-

Czujecie się czasem zagubieni w Internecie? Ja czasem trochę bardzo. I nie wiem, czy on po prostu mi się znudził i nie jest już w stanie niczym mnie zaskoczyć, czy dlatego, że z jakiegoś dziwnego powodu zwyczajnie mnie przerasta. Nie umiem dostrzec jego potencjału, czy coś. Przeżyłam Erę Epulsa, potem Naszej-Klasy, GG i Facebooka (czy na pewno w tej kolejności?). GG stało się już tak niepopularne, że dzisiaj już chyba nikt tego nie ma. I jakoś nie dociera do mnie, że kiedyś, 5 lat temu, mogłam przesiedzieć tam kilka godzin. Najlepiej cały dzień i prawie całą noc. I to było w porządku. Potem wstawałam i pierwsze co robiłam to włączałam GG. I było nawet fajnie. Pokuszę się o stwierdzenie, że byłam od tego uzależniona. Tam toczyło się moje życie i sobotnie korepetycje z fizyki, z której byłam taka najlepsza, stały się koniecznością, ale i to mnie zbytnio nie obchodziło. Godzina nad fizyką zabiera mi godzinę życia na GG. Ot, takie tam przewartościowanie wartości.
Potem przestałam tego używać. Poszłam na studia i od tamtej pory użyłam go może ze 2 razy.

Z Naszą - Klasą było podobnie. Założyłam tam konto, bo dostałam pierwszy w życiu internet. I grając w Metina poznałam gościa, który miał Naszą - Klasę. Założyłam konto, żeby móc z nim pogadać nie musząc jednocześnie ekspić mojej Nindży. Ostatecznie z nim nie pogadałam. Grałam za to w Pet Party i wyznałam swoje uczucia chłopakowi z równoległej klasy. Potem mnie wyśmiał, a ja popłakałam się na fizyce. Na drugi dzień mieliśmy łączony angielski. Brawo ja. Miałam wtedy z 15 lat. 

I Epuls. Jakoś mi najbliższy. Miałam tam kilka kont. Niektóre lewe, niektóre nie. Moje ostatnie posiadałam od 2009 roku. Aż do końca stycznia roku obecnego. Bo serwis zamknięto. I chyba tego portalu brakuje mi najbardziej. Poznałam trochę ludzi. Ale to, co mnie do niego przyciągało, to to, że gdy weszłam tam o niestandardowej porze to byłam właściwie całkiem sama. Taki, że tak powiem - swojski ten portal. W porównaniu do Facebooka, który zarzuca Cię codziennie masą nowych informacji - ten portal był spokojny. Odkąd serwis zamknięto nie mogę znaleźć sobie miejsca w internecie.

Facebooka usunęłam. Nie istnieję już w sieci. I dobrze mi z tym.

Komentarze

Prześlij komentarz

Zostaw po sobie ślad Czytelniku. Wielką przyjemność sprawia mi czytanie komentarzy i odpisywanie na każdy z nich. Chętnie też poznam nowych ludzi lub podyskutuję. Więc nie krępuj się! Liczę na coś więcej, niż tylko proste "Przeczytam/Nie przeczytam."!

Uwaga! Jeżeli dodajesz komentarz mający na celu promocję Twojego bloga, zostanie on usunięty. Nie będę robić za tablicę ogłoszeniową. (:

Popularne posty z tego bloga

"Morze spokoju" - Katja Millay

-
Obraz
Rzadko spotykam książki, które potrafią tak mocno kopnąć mnie w sam środek dupy. Rzadko zdarzają się książki, które są w stanie doprowadzić mnie do wewnętrznej rozsypki. Całkowitej. Nieskończonej. Umiem użyć tylko tych dwóch słów, nie przychodzą mi do głowy inne synonimy. W ogóle żadne słowa, mądre słowa, nie przychodzą mi do głowy. Nie teraz, nie w tej chwili, nie w tym momencie, nie po tej książce. Wydawcy kłamią, wydawcy to szuje. Obłudne, kłamliwe, komercyjne szuje. Nie, Kochani. Ta książka nie złamie Wam serca. Ona je zmiażdży i wiecie co? Będzie miała suka z tego masę cholernej radości. Nawet się nie spostrzeżecie a wyrwie Wam je z piersi i wraz z pozostałymi organami rzuci w błoto, podepcze podkutymi, ciężkimi buciorami i zostawi. Tak, zostawi. Wbrew solennym, pocieszającym zapewnieniom, że sklei je znowu. Nie sklei. Poczeka aż Wy to zrobicie. Będzie patrzeć, upierdliwie i nieprzerwanie, jak szukacie odłamków roztrzaskanego serca między mieszanką jelit, wątroby i żołądka. I b
Czytaj więcej

Zatrzymać czas

-
Ostatnio Was zaniedbuję, tak myślę. Wybaczcie. Znów zbyt długo milczę i nawet nie wiem czemu. Dopiero niedawno spostrzegłam, że dokładnie 28 czerwca minął mój pierwszy rok na blogspocie. Pierwsze co chciałabym uczynić to przed wszystkim gorąco Wam podziękować . Za to, że jesteście, że motywujecie mnie do działania komentarzami (nie tylko tymi dobrymi). Gdyby nie Wy, Drodzy Czytelnicy, znając siebie, już dawno bym się poddała. Dlatego jeszcze raz Wam wszystkim dziękuję i już teraz obiecuję, że w następnym roku będę się starać pisać częściej. Mam też nadzieję, że przez następny rok będzie mnie wspierać równie mocno jak teraz. Z racji tego, że aktualnie w zanadrzu nie mam żadnej recenzji, kolejny raz wstawię coś od siebie. Mam nadzieję, że będzie się Wam podobać ta... hmm... Improwizacja. Zachęcam do konstruktywnej krytyki. *** Chyba nie panuję nad sobą. Chyba na pewno. Nadmiar Cappuccino mi nie służy, choć tak bardzo je ubóstwiam. Tęsknię za Tobą. Jeżeli mam być szczera sama za
Czytaj więcej

#2 „Fifty Shades Of Grey” czyli światowy bestseller!

-
Obraz
Mam dzisiaj wenę i po prostu nie mogę jej nie wykorzystać! Mam nadzieję, że tym razem zabawię tu dłużej niż przedtem oraz że będę mogła na Was liczyć!  „Studentka literatury Anastasia Steele przeprowadza wywiad z młodym przedsiębiorcą C hristianem Greyem. Niezwykle przystojny i błyskotliwy mężczyz na budzi w młodej dziewczynie szereg sprzecznych emocji. Fascynuje ją, onieśmiela, a nawet budzi strach. Przekonana, że ich spotkania nie należało do udanych, próbuje o nim zapomnieć – tyle że on zjawia się w sklepie, w którym Ana pracu je, i prosi o drugie spotkanie. Młoda, niewinna dziewczyna wkrótce ze zdumieniem odkrywa, że pragnie tego mężcz yzny. Że po raz pierwszy zaczyna rozumieć, czym jest pożądanie w swej najczystszej, pierwotnej postaci. Instynktownie czuje też, że nie jest w swej fascynacji osamotniona. Nie wie tylko, że Christian to człowiek opętany potrzebą sprawowania nad wszystkim kontroli i że pragnie jej na własnych warunkach… Czy wiszący w powietrzu, pe
Czytaj więcej