Dzień dobry latem

Piękną jesień mamy tego lata. 

Nie, żebym przepadała za latem, ale uważam, że jako taki porządek, tak w świecie jak i w atmosferze, jest raczej wskazany. Więc lato powinno się odznaczać raczej słońcem, które pali, temperaturą sięgającą w cieniu 30 stopni i litrami potu, o. 19 stopni, burze i deszcze zostawmy sobie na październik i listopad; wtedy są one jak najbardziej wskazane, bo po upalnym lecie przynoszą ulgę. Mnie natomiast przynoszą mnie. Dużo melancholii, nostalgii i ogółem całej tej otoczki, w której mogę być sobą. Herbata z cytryną i miodem, ogień w kominku, grube swetry i koc kojarzą mi się z moją ukochaną jesienią, nie z lipcem czy sierpniem. I bynajmniej nie o pogodę tak naprawdę tu chodzi, ale o emocje. Jesienią smutek jest zrozumiały i powszechny. Dużo osób twierdzi, że ma chandrę, może i ma, nie wiem. Nikomu chandry nie życzę, ale jeśli każdy ma chandrę i depresję, to łatwiej wtapiam się w tłum. Jesień jest moją porą, podczas której oglądam netflixowe seriale, piję dużo herbaty i spędzam długie godziny na oglądaniu deszczu przez okno i nikogo nie dziwi, że nie chce mi się wychodzić do ludzi - jest przecież zimno i pada. To naprawdę nie fair ze strony Matki Natury, że odbiera mi radość z jesieni, dając mi ją w lipcu. Moja psychika aktualnie znajduje się w stanie głębokiego szoku i zawieszenia; zamrożenie w oczekiwaniu. Bo to teoretycznie lato, ale w praktyce jakby już jesień. I teoretycznie mogę już być sobą, ale zaraz może przyjść jakiś weekend z upałem 30+ i znów zadzwoni telefon, że w lato to nie wypada, w lato trzeba być uśmiechniętym i puchatym i miłym jak różowy kucyk Pony. Niby nikt nie każe, ale podświadomie wszyscy tego od Ciebie oczekują i podświadomie Ty wiesz, że świadomie nie możesz być sobą. 

Apeluję o LATO. 

Posiadam książkę Billie Sparrow. Nawet tu wiersze są typowo jesienne. I już czuję moje #hygge, ale jest ono tak ulotne i nietrwałe, że czasem mam ochotę płakać, kiedy znika i bardzo tęsknię, choć nie wiem dokładnie za czym. Moje serce rozpaczliwie krzyczy. Otwarte na przypadkowej stronie. Oto co wypadło:

Tonę

dziś

przy samotnej kawie

znowu

przyłapałam się

na fantazjowaniu

o tobie

nawet nie zauważyłam

kiedy dni

przestały być

na mój temat*

*B.Sparrow, #arkusz poetycki